Opowiadanie, czyli „mała powieść”. Krótkie, skondensowane, ale niepozbawione głębi, epizodyczności, postaci drugoplanowych. Tradycja literacka umiejscawia je między dłuższą formą powieściową a bardziej rygorystyczną formalnie jednowątkową nowelą. Ale czy rzeczywiście trzeba trzymać się tej tradycji? Współczesne opowiadanie może być formalnie niejednoznaczne i otwarte, korzystać różnych typów narracji. Ważne, by planując je, myśleć historią. A potem stworzyć wiarygodną postać, która będzie nieść tę opowieść.
Jak to zrobić? Jak zatrzymać czytelnika przy tekście? Jak go zaciekawić?
Rzecz w tym, by czytanie było przygodą. Nie można więc wyjawić wszystkiego na początku, narracja powinna nas „podprowadzić” do zdarzeń i pomóc je zrekonstruować. Niezwykle ważna (i trudna!) jest też strona językowa. W krótkiej formie nawet najmniejsze potknięcie widać wyraźniej.
O tym wszystkim będziemy rozmawiać, a następnie ćwiczyć na własnych tekstach. W trakcie zajęć postaramy się określić temat i cel opowiadań uczestników, wyznaczymy bohaterów, którzy uniosą historię, a także określimy logikę, która rządzi opowiadanym światem.
Uczestników warsztatów prosimy o przygotowanie na zajęcia krótkiego opowiadania (3-5 stron), nad którym będziemy pracować w grupie – jego temat jest dowolny, jednak akcja powinna toczyć się we współczesnej Polsce. Szczegóły zadania i wskazówki od prowadzącej dotyczące przygotowania tekstu zostaną przesłane w mailu do uczestników.
Opcjonalne lektury do przeczytania:
- Tom zbiorowy Transgresje (informacje o bezpłatnym egzemplarzu w formie elektronicznej: opowiadanie.org/2014/12/transgresje-w-wersji-elektronicznej).
- Sarah Hall, Madame Zero i inne opowiadania, tłum. Dobromiła Jankowska, Wydawnictwo Pauza 2019.
- Clarice Lispector, Opowiadania wszystkie, tłum. Wojciech Charchalis, Wydawnictwo W.A.B. 2019.
- Jarosław Iwaszkiewicz, Panny z Wilka, dowolne.
